¡Qué pasa in Salamanca?

Salamanca is a very vivid city. It is not too big actually, with only 180.000 inhabitants. Nevertheless, the Salmantinos, who love being out on the streets, and the 50.000 students make this city so alive. Already in my first week of my language course, I was able to taste a lot of the Salamantinian student life. And that is good. Very good actually. Whether it is day or night, streets are always crowded by loud speaking, but relaxed people.

In contrast, by the end of my second week the atmosphere in Salamanca was much more different. Hugo Chavez, Nestor Kischner and other leaders of Latin American nations came to visit the city for the 15th Latin American Summit Conference. Fidel Castro was expected to come as well, but on the day before the start of the conference, he cancelled his visit. The famous meeting point of Salamanca, the Plaza Mayor, was crowded as always, but around it you felt like you landed in another city, well, more on a Hollywood film set of an action movie, costing millions of euros

In the morning noises of helicopters flying overhead woke you up. The whole city was full of policemen, policebuses and roadblocks. I cannot remember seeing one policemen during my first week. But in the second week it was forbidden to enter the city center by car, the university was closed and I think every student escaped from the city to enjoy their holiday elsewhere (fortunately, my language school was open, so I could improve my Spanish also during these days). It is pretty crazy when you are the only person in a city at night, and you have to pass several police squads.

It was all pretty exciting. However, fortunately this week I am living in 'sweet Home Salamanca' again (it looks like I am talking like a local right now?!). The thousands of extra policemen who arrived last week, returned to their families, students continue their studies and all inhabitants stroll over the Salamancan streets again.

Salamanca is een levendige stad. Het is eigenlijk niet al te groot met 180.000 inwoners. Echter, de Salmantinos die maar al te graag op straat vertoeven en de 50.000 studenten maken deze stad tot een levendig geheel. Al in de eerste week van mijn taalcursus heb ik het een en ander mogen proeven van het studentenleven van Salamanca. En dat is goed. Erg goed eigenlijk. Of het un dag of nacht is, straten zijn altijd bevolkt door luidruchtige, maar relaxte mensen.

Heel anders was de sfeer in Salamanca tegen het eind van mijn tweede week. Hugo Chavez, Nestor Kischner en andere leiders van Latijns-Amerikaanse landen bezochten deze stad voor de 15e Latijns-Amerikaanse top. Eigenlijk zou ook Fidel Castro aanwezig zijn, maar die zei op het laatste moment af. De beroemde ontmoetingsplaats van Salamanca, Plaza Mayor, is druk zoals altijd. Maar al wandelend door de rondom het plein liggende straten, lijkt het alsof je plotseling beland bent in een andere stad. Hoewel, andere stad? Het heeft eigenlijk meer weg van een filmset in Hollywood van een miljoenen euro kostende actiefilm.

's Ochtends werd je gewekt door het geluid van overvliegende helikopters. In de stad stikte het van de politieagenten, politiebusjes en wegversperringen. Ik kan me niet herinneren dat ik ook maar één agent heb gezien tijdens mijn eerste week hier. Maar in de tweede week was de stad afgesloten voor autoverkeer, de universiteit dicht en ik denk dat elke Spaanse student de stad was ontvlucht, om ergens anders vakantie te vieren (gelukkig is mijn talenschool gewoon open, zodat ik mijn Spaans ook deze dagen kan verbeteren). Het is best vreemd als je's avonds in je eentje over straat loopt en je moet verschillende politiekordons passeren.

Eigenlijk was het allemaal best wel spannend. Echter, ik ben blij dat ik un weer gewoon rond kan lopen in 'sweet Home Salamanca' (ik praat als een inwoner die hier al jaren woont?!). De duizenden deze week gearriveerde extra agenten zijn weer terugkeerd naar hun families, de studenten pikken hun studie weer op en alle inwoners slenteren weer door de straten van Salamanca.